2. Korporowicz - Tworzenie potencja u ewaluacyjnego, Socjologia

2. Korporowicz - Tworzenie ...

2. Korporowicz - Tworzenie potencja u ewaluacyjnego, Socjologia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Korporowicz – Tworzenie potencjału ewaluacyjnego
Potencjał ewaluacyjny
• wynika z przeobrażeń rozwojowych obszaru gospodarczego i społecznego
• stymuluje owe przeobrażenia, wspomaga zmianę społeczną
• istnieje po to, by doprowadzać do rozwoju działań ewaluacyjnych – nadaje im znaczenie,
sens, wyznacza kryteria oceny jakości
Skąd się bierze?
• Zmiany o charakterze społeczno-politycznym – demokratyzacja procesu podejmowania
decyzji w oparciu o publicznie weryfikowalną wiedzę
• Zmiany w systemach zarządzania – preferowanie metod diagnozy i zapewniania jakości
wykonania produktów i usług w oparciu o postawy i opinie konsumentów
• Potrzeba optymalizacji wydatków publicznych – ewaluacja działań od strony administracji
publicznej oraz ich wpływu na obszary, które miały zmieniać
Istota potencjału ewaluacyjnego
Posiada możliwości sprawcze, poznawcze i organizacyjne do rozpoznawania stopnia, zakresu, i
sposobu realizacji wartości społecznych zakładanych i obecnych w planowanych/wykonywanych
programach.
Można nadać mu różne formy aktywizacji, w zależności od specyfiki danego programu. Niesie z
sobą wiedzę, której zdobycze można stosować do różnych programów w różny sposób. To, w jaki
sposób wykorzystamy tę wiedzę zależy od tego, jaki charakter chcemy nadać badaniu
ewaluacyjnemu (poznawczy, krytyczny, itp.). Wiedza, jaką niesie ze sobą ewaluacja wpływa także
na kształt i cele wdrażanych programów.
Retrospektywa
Prospektywa
Dwie orientacje w badaniach ewaluacyjnych
•
sprawozdawczość
– podejście pomiarowe, poprawianie wydajności działań przez
zwiększenie kontroli i władzy nad procesami w programie
•
rozwój
– stymulowanie potencjału współpracy organizacji biorących udział w programie,
innowacje w badaniach (to podejście jest bardzo ważne, bo przełamuje skostniałe wzory
funkcjonowania instytucji i wprowadza innowacje, kreatywność, umożliwia zmianę)
Potencjał orientacji rozwojowej poprzez umożliwianie zmian zwiększa potencjał podmiotów
biorących udział w programie (ich autoanalizę, autonomię, prowadzenie debaty na temat zmian).
Trzy rodzaje wiedzy i ich wpływ na ewaluację
Wymagają one innych postaw badawczych, innych metod aplikowania teorii i służyć mają innym
celom. Idzie za nimi także różne podejście do badań ewaluacyjnych.
1.
Wiedza empiryczno-analityczna
– charakter technokratyczny; precyzyjne określenie
celów działań i dobór do nich odpowiednich środków z bogatego arsenału doświadczeń;
Cenione cechy: umiejętność kontroli, przewidywania, ścisłego pomiaru.
Wartości: skuteczność, efektywność, minimalizacja kosztów.
Cel badań ewaluacyjnych: wytwarzanie sprawdzalnej, obiektywnej wiedzy o poziomie realizacji
celów ewaluowanych programów.
Ewaluator: przekazuje informację, która jest narzędziem w procesie podejmowania decyzji,
pomniejszania kosztów i zwiększania efektywności. Zakaz ingerencji w środowisko badane,
konieczne jest całkowite zdystansowanie się od badania.
2.
Wiedza historyczno-hermeneutyczna
– identyfikacja funkcji konkretnych zachowań;
rekonstrukcja sposobu interpretacji i sposobów rozumienia rzeczywistości przez
zaangażowanych w nią ludzi; zrozumienie znaczeń nadawanych rzeczywistości, spojrzenie
na nią "od środka";
Cenione cechy: umiejętność interpretacji, empatia.
Wartości: otwartość na różne punkty widzenia, rozumienie działań ze względu na nadawane im
znaczenia.
Cel badań ewaluacyjnych: ukazanie społecznej percepcji analizowanej rzeczywistości.
Ewaluator: nie może być zewnętrznym obserwatorem, ma za zadanie odsłaniać badanym ich własną
perspektywę wartościowania, co może prowadzić do aktywizacji tych ludzi, gdyż nadaje się im
motywację do działania.
3.
Wiedza refleksyjno-krytyczna
– emancypacja przez autorefleksję; odsłonięcie ukrytych w
interakcjach społecznych zależności i zainicjowanie związanej z nimi autorefleksji;
Cenione cechy: dostrzeganie ukrytych mechanizmów społecznych, inspirowanie do autorefleksji
Wartości: samoświadomość badanych
Cel badań ewaluacyjncych: odsłonięcie ukrytych mechanizmów, które mogą prowadzić do
marginalizacji osób i grup, tworzyć bariery, itp i uświadomienie ich badanym w celu ich zmiany.
Ewaluator: zaangażowany, przekazuje badanym wiedzę o ich świecie, której sami nie są w stanie
posiąść
Dwie cechy procesu wartościowania
1.
Ewaluacja opiera się o umiejętności rozpoznawania wartości –
odejście od podejścia
technokratycznego (skale, pomiary, itp.). Ma pobudzać refleksję o celach i wartościach
projektu, animuje świadomość organizacyjną oraz świadomość społeczną badanych.
2.
Dynamiczny, rozwojowy, interaktywny charakter procesu ewaluacji
– angażowanie w
fazie projektu i realizacji programu różnych aktorów sceny ewaluacyjnej. Ich wkład w
proces ewaluacji przyczynia się w tworzenie dialogu, wzajemne uczenie się oraz służy
korekcie celów, środków i sposobów realizacji działań. Zabezpiecza przed społeczną
alienacją programu.
Metodologia responsywna
Cechy te czynią z procesu ewaluacji nieodzowny element planowania projektu, są jego
wspomagającym komponentem systemowym. Ewaluacja o tych cechach zalicza się do tej czwartej
generacji. Jej oparta na angażowaniu różnych aktorów metodologia staje się instrumentem
społecznej organizacji projektu (artykulacja potrzeb badanych i formowanie ich świadomości).
Metodologia wrażliwa jest na kontekst kulturowy, organizacyjny i lokalny ewaluowanych działań.
Poprawia zarządzanie projektem i zwiększa zainteresowanie nim u jego beneficjentów.
Motywy uspołeczenienia ewaluacji
1. Redukcja obaw i ryzyka związanego z procedurami ewaluacyjnymi i udostępnianiem
danych
2. Unikanie marginalizacji konkretnych grup, czy punktów widzenia w procesie pozyskiwania
i zarządzania danymi
3. Zwiększenie możliwości użycia rezultatów ewaluacji poprzez różne podmioty procesu
ewaluacyjnego
4. Wzajemna edukacja społecznych podmiotów procesu ewaluacji
Uspołecznienie ewaluacji a jej potencjał
• redukcja arbitralności przyjmowanych dla ewaluacji kryteriów przez otwarcie na
perspektywy różnych podmiotów procesu ewaluacyjnego
• wieksze prawdopodobieństwo trafienia programem w potrzeby jego odbiorców
• wzmaganie zainteresowania wynikami ewaluacji
• stymulowanie procesu uczenia, zbliżania się i uzgadniania perspektyw między podmiotami
procesu
• możliwość spotkania się w sposób inny niż na codzień różnych aktorów sceny ewaluacyjnej
• ujawnienie potrzeb informacyjnych, kompetencyjncyh, organizazyjnych i technicznych
uczestników ewaluacji i samego jej procesu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki

: 3. Logika i psychologia. (anty)psychologizm(y), Studia, Pedagogika, Logika, tworzenie pojęć i rozumowanie

: 2009.07 Ext JS Tworzenie własnych komponentów [Bazy Danych], Informatyka, ►Artykuły, SDJ, Bazy Danych